بهار بهار صدا همون صدا بود
صدای شاخه ها و ریشه ها بود

بهار بهار چه اسم آشنایی
صدات میاد اما خودت کجایی

وا بکنیم پنجره ها رو یا نه
تازه کنیم خاطره ها رو یا نه

بوی عیدی، بوی توپ
بوی کاغذ رنگی 
بوی تند ماهی دودی، وسط سفره نو
بوی یاس جانماز ترمه مادر بزرگ
با اینا زمستونو سر می کنم
یا اینا خستگیمو در می کنم

بیا در غروب آخرین سه شنبه سال برای گردگیری
افکارمان آتشی بیافروزیم کینه ها را بسوزانیم
زردی خاطرات بد را به آتشو سرخی عشق را از
آتش بگیریم آتش نفرت را در وجودمان خاموش کنیم

الا ای چاه یارم را گرفتند
گلم ، باغم ، بهارم را گرفتند
میان کوچه ها با ضرب سیلی
همه دار و ندارم را گرفتند
شهادت حضرت فاطمه(س) تسلیت باد

دوباره شام غریبانی گرفته دلم

میان کوچه ی غم خانه ای گرفته دلم

شبیه شمع که تا پای مرگ می سوزد

برای غربت پروانه گرفته دلم

بارون میباره بارون بارون
تو کویر دل خستم ای خدا
ببین من از هجران مهدی زپا نشستم ای خدا
ببین من از هجران مهدی زپا نشستم ای خدا

زیر باران دوشنبه بعد از ظهر

اتفاقی مقابلم رخ داد

وسط کوچه ناگهان دیدم

زن همسایه بر زمین افتاد

سر زد از افق....

اجرای سرود جمهوری اسلامی ایران

دیدار فرماندهان و کارکنان نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی

رضا نیک فرجام هنرمند جوان و محبوب دارابی هیچ گاه پدرش را ندید چرا که چهار ماه بعد از شهادت پدرش شهید عباس نیک فرجام در مرداد ماه 1361 به دنیا آمد. علاقه ی زیادش به هنر باعث شد از نوجوانی به موسیقی روی آورد. آلبوم "کویر فریاد" اولین کار او بود. مردم داراب او را با آهنگ هایی همچون "سید عباس" و "شهر سکوت" می شناسند. در سال 82 به عنوان تکخوان برتر فرزندان شاهد کل کشور و در سال 85 به عنوان شاعر برتر استان فارس انتخاب شد. کتاب شعر "تیشه بر ریشه" و آلبوم "ایلیا" از دیگر کارهای ارائه شده او می باشد.

باز ای الهه ی ناز با دل من بساز    
کین غم جانگداز برود زبرم

گر دل من نیاسود از گناه تو بود
بیا تا ز سر گنهت گذرم

روز 29 بهمن 1356، که مصادف با چهلم فاجعه قم در 19 دی بود، در بسیاری از شهرها و نقاط کشور به یاد و خاطره شهدای آن فاجعه، مجالس ختم و سوگواری برگزار شد.

در تبریز نیز قرار بود ساعت 10 صبح مردم در مسجد قزللی (میرزا آقا یوسف مجتهد) تجمع نمایند. دعوت از سوی آیت الله قاضی و ده تن دیگر از علمای تبریز صورت گرفته بود.

ایران فدای اشک و خنده تو دل پر و تپنده ی تو

فدای حسرت و امیدت رهایی رمنده تو

ایران اگر دل تو رو شکستن تو را به بند کینه بستن

چه عاشقانه بی نشانی که پای درد تو نشستن