| آهنگ «شفاعت» با صدای رضا نیک فرجام

میخوام برم به شهری که کبوتراش / سایه سر میشن برای زائراش
آقا به هرمریض ناعلاج میده / شفایی که نداره هیچ کسی دواش
دیشب اومد توخواب،خوابو شکستم / گریه کنون زانو زدم نشستم
آقا اومدگفت : به چه غم اسیری / گفتم آقا : طبیب گفته میمیری
نگاهی کرد و گفت : بگو فاطمه / قلب و دلم یه بارگی شکستن
انگار که تموم آسمونا / زانو زدن به حرمتش نشستن
یه بانوی بلند ، قدخمیده / اومدکه چهرش شبیه ماه بود
سرم پایین گرفتم از خجالت / توشه من یه کوهی از گناه بود
گفتن که این دختر پیغمبر / که دشمنا پهلوی اون شکستن
وقتی اومد تموم آسمونا / زانوزدن به حرمتش نشستن
گفتم:بی بی یه کوهی ازگناهم / یه مجرم همیشه رو سیاهم
گفتم:بی بی دارم میمیرم از شرم / اگه میشه دیگه نکن نگاهم
دیدم رو صورت شبیه ماهش / بارونیه مثل یه دریا خیسه
یه نامه ای نوشت دیدم تو نامش / شفاعت من داره می نویسه
ناله زدم گفتم : چرا شفاعت ؟ / از دست ما یه کوله بار دردی
به من نگاهی کردو گفت که یکبار / واسه حسین من تو گریه کردی
یکبار واسه حسین من تو گریه کردی